Η ευρύτερη queer κοινότητα χρειάζεται να σοβαρευτεί όσον αφορά τη μάχη στο πλευρό και υπέρ των intersex ατόμων, γράφει ο Simon Copland.
Στις αρχές Μαρτίου, περισσότεροι από 20 υποστηρικτές των δικαιωμάτων των intersex ανθρώπων από την Αυστραλία και την Αοτεαρόα / Νέα Ζηλανδία, συναντήθηκαν σε μια πρωτοπόρο συνάθροιση στο Ντάρλινγκτον του Σύδνεϋ. Στη συγκέντρωση, συντάχθηκε μια διακήρυξη πολιτικών στόχων για τα intersex πρόσωπα των δύο χωρών, η οποία θα πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπ’ όψιν από queer και αλληλέγγυους.
Η Διακήρυξη του Ντάρλινγκτον περιλαμβάνει πολιτικά αιτήματα που καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα ζητημάτων αιχμής, ανάμεσά τους η περίθαλψη, ο προσδιορισμός του φύλου, ο γάμος και η νομοθεσία ενάντια στις διακρίσεις.
Στον πυρήνα της διακήρυξης, δίνεται έμφαση στη συνεχιζόμενη πρακτική των «διορθωτικών» επεμβάσεων με τις οποίες έρχονται αντιμέτωπα τα intersex άτομα. Ξεκάθαρα απαιτείται η «άμεση απαγόρευση των ιατρικών – περιλαμβανομένων των χειρουργικών και ορμονικών – επεμβάσεων που τροποποιούν τα χαρακτηριστικά του φύλου σε βρέφη και παιδιά χωρίς συναίνεση». Αυτό το αίτημα έρχεται μετά την περίπτωση της Carla από την Αυστραλία κατά τον περασμένο χρόνο, οπότε και το Οικογενειακό Δικαστήριο της Αυστραλίας αποφάσισε πως οι γονείς θα μπορούσαν να εξουσιοδοτήσουν τη στείρωση ενός πεντάχρονου παιδιού, κόντρα στα ιατρικά δεδομένο που δεν υποστήριζαν μια τέτοια απόφαση.
Ένα άλλο σημείο-κλειδί του κειμένου είναι η συνεχιζόμενη πρακτική του θεσμικού προσδιορισμού του φύλου, η οποία εκφράζει μια μορφή «δομικής βίας». Σε αντίθεση με πολλές τωρινές πολιτικές επιδιώξεις, η Διακήρυξη του Ντάρλινγκτον ισχυρίζεται πως «προσπάθειες ταξινόμησης των intersex ατόμων ως τρίτο φύλο, δεν σέβονται την ποικιλότητα και το δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό». Αντίθετα, η Διακήρυξη προτείνει ένα εύρος ενδεχομένως ριζοσπαστικών μέτρων, με τελικό στόχο την εξάλειψη της αναφοράς στο φύλο στα πιστοποιητικά γέννησης και άλλα έγγραφα ταυτοποίησης.
Ενώ αυτήν τη στιγμή υπάρχουν τέτοιες ταξινομήσεις, η διακήρυξη αντιτείνει πως ο προσδιορισμός του φύλου πρέπει να θεωρείται προσωρινός, προσφέροντας τη δυνατότητα στα άτομα να αλλάζουν κατηγορία «μέσα από μια απλή διοικητική πράξη».
Πέρα από αυτά τα δύο σημαντικά σημεία, η Διακήρυξη του Ντάρλινγκτον καταπιάνεται και με άλλα ζητήματα αιχμής, περιλαμβάνοντας τη νομική προστασία από διακρίσεις και βλαπτικές πρακτικές με βάση το φύλο, τις γενετικές διακρίσεις όπως τα υψηλότερα ασφάλιστρα για intersex άτομα, το δικαίωμα όλων των ανθρώπων να παντρεύονται και να δημιουργούν οικογένεια ανεξάρτητα από τα χαρακτηριστικά φύλου, καθώς και μια επίσημη συγγνώμη και αποζημίωση από την πλευρά του κράτους και των ομοσπονδιακών κυβερνήσεων για τη θεραπεία ανθρώπων γεννημένων με ποικιλία χαρακτηριστικών φύλου.
Η Διακήρυξη του Ντάρλινγκτον αποτελεί την πρώτη ολοκληρωμένη πολιτική πλατφόρμα των intersex ατόμων στην Αυστραλία και την Αοτεαρόα / Νέα Ζηλανδία. Με αυτόν τον τρόπο, αποτελεί ένα κομβικό ντοκουμέντο για μια κοινότητα που υφίσταται συνεχείς διακρίσεις και καταπίεση που επιτέλους ξεκίνησαν να τραβούν τη διεθνή προσοχή και δράση.
Συνεπώς, για τους υπόλοιπους από εμάς, το ερώτημα είναι αν θα ακούσουμε. Ενώ τα intersex άτομα προστέθηκαν πριν από καιρό στο ακρωνύμιο της LGBTIQ κοινότητας, οι συζητήσεις γύρω από τα ζητήματα που αντιμετωπίζουν είναι ουσιαστικά ανύπαρκτες, με τα νεαρότερα intersex παιδιά να έρχονται διαρκώς αντιμέτωπα με παρεμβατικές και αχρείαστες ιατρικές πρακτικές. Ταυτόχρονα, διαξιφισμοί γύρω από την κατάταξη με βάση το φύλο συχνά αγνοούν τις φωνές των intersex ατόμων, ιδίως όταν πρόκειται για τις προκλήσεις που προκύπτουν με το νομικό πλαίσιο που προσφέρει το «τρίτο φύλο» ως κατηγορία στα πιστοποιητικά γεννήσεως και άλλα επίσημα έγγραφα.
Αυτή η πραγματικότητα τονίζεται στη Διακήρυξη του Ντάρλινγκτον. Στο κείμενο, διαβάζουμε:
Η Διακήρυξη του Ντάρλινγκτον μας δίνει ένα σαφές πλαίσιο για το τι χρειάζεται να γίνει.
Επαφίεται σε εμάς να το πάρουμε στα σοβαρά.
Μετάφραση για το T-zine.gr
Πέτρος Θεοδωρίδης
Πηγή: T-zine.gr