Πηγή WE ARE TEACHERS

Οι συμπεριφορές των εκπαιδευτικών και του σχολικού προσωπικού έχουν τεράστιο αντίκτυπο στη δημιουργία ασφαλούς περιβάλλοντος για τους ΛΟΑΤΚΙ μαθητές.

Το πρόγραμμα σεξουαλικής αγωγής έχει αλλάξει δραστικά με τα χρόνια, αλλά η επίδραση των εκπαιδευτικών και του σχολικού προσωπικού ποτέ δεν ήταν τόσο σημαντική. Καθώς η κοινωνία μας γίνεται όλο και πιο ανοιχτή σε θέματα κοινωνικού φύλου και σεξουαλικότητας, η συμπεριληπτική σεξουαλική αγωγή γίνεται επείγον ζήτημα.

Σύμφωνα με την έκθεση  GLSEN’s 2015 National School Climate Survey , περισσότεροι από το 50% των συμμετεχόντων στην έρευνα ΛΟΑΤΚΙ μαθητών νιώθουν ανασφαλείς στο σχολείο. Το 56% αναφέρει ότι έχει ακούσει ομοφοβικά σχόλια στο σχολείο – από εκπαιδευτικούς και σχολικό προσωπικό. Επιπλέον, περισσότεροι από 60% έχουν ακούσει αρνητικά σχόλια σχετικά με την έκφραση φύλου, επίσης από εκπαιδευτικούς και σχολικό προσωπικό.

Σύμφωνα με τους ειδικούς της σεξουαλικής αγωγής, τα περισσότερα μαθήματα σεξουαλικής αγωγής εξετάζουν επιφανειακά ή αγνοούν εντελώς τις σεξουαλικές και ερωτικές σχέσεις των ΛΟΑΤΚΙ ατόμων. Σκεφθείτε το: Αναφέρονται τα μαθήματα σεξουαλικής αγωγής του σχολείου σας στις ομόφυλες σχέσεις; Με τον ίδιο τρόπο που καλύπτουν τις ετερόφυλες σχέσεις;

Οι εκπαιδευτικοί έχουν τεράστια ευθύνη να επιμορφωθούν και να είναι θετικά πρότυπα προκειμένου να προάγουν ένα ασφαλές περιβάλλον για όλους τους μαθητές.Continue reading→

Άρθρο του Scientific American

Η νέα επιστήμη για το βιολογικό και το κοινωνικό φύλο.

Γιατί η νέα επιστήμη για το βιολογικό και το κοινωνικό φύλο αφορά όλους μας.

Υποτίθεται πως το βιολογικό φύλο είναι κάτι απλό – τουλάχιστο σε μοριακό επίπεδο. Οι εξηγήσεις της βιολογίας που εμφανίζονται σε βιβλία ισοδυναμούν με  Χ+Χ=♀ και Χ+Υ= ♂. Αφροδίτη ή Άρης, ροζ ή γαλάζιο. Ωστόσο, καθώς η επιστήμη ψάχνει περισσότερο, γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρο ότι ένα ζευγάρι χρωμοσώματα δεν είναι πάντα αρκετό  για τη διάκριση αγόρι/κορίτσι – είτε από τη σκοπιά του βιολογικού φύλου (βιολογικά χαρακτηριστικά) είτε από αυτή του κοινωνικού φύλου ( ταυτότητα φύλου).

Στο πολιτισμικό πλαίσιο, αυτή η αλλαγή οπτικής ήδη έχει εισπράξει ευρεία αποδοχή. «Μη δυαδικοί» (Nonbinary) ορισμοί για το κοινωνικό φύλο – transfeminine, genderqueer, hijra – έχουν ενσωματωθεί στην καθομιλουμένη. Ίσως είναι λιγότερο ορατές οι αλλαγές που συμβαίνουν στις επιστήμες της βιολογίας. Η εμφανής εικόνα που περιγράφει τη «θηλυκότητα» ή την «αρρενωπότητα» φανερώνει την εμπλοκή δικτύων σύνθετων γονιδίων – και όλη η διαδικασία φαίνεται να επεκτείνεται πολύ πιο πέρα από μία στιγμή έξι εβδομάδες μετά την κύηση όταν οι αρχίζουν να σχηματίζονται οι γονάδες.

Σε διαφορετικό βαθμό, πολλοί από εμάς είμαστε βιολογικά υβρίδια στην αρσενική-θηλυκή συνέχεια. Ερευνητές έχουν βρει XY κύτταρα σε μία 94χρονη γυναίκα και χειρουργοί ανακάλυψαν μία μήτρα σε έναν 70χρονο άνδρα, πατέρα τεσσάρων παιδιών. Νέα στοιχεία δείχνουν ότι η σύνθεση του εγκεφάλου είναι ένα «μωσαϊκό» από κυτταρικούς τύπους, κάποιους από τη μία πλευρά και κάποιους άλλους περισσότερο από την άλλη.

Τα ευρήματα αυτά έχουν ξεπεράσει κατά πολύ απλώς την ενημέρωση των βιβλίων της βιολογίας. Έχουν συνδέσει ιδιαιτέρως ζητήματα ταυτότητας φύλου, υγείας και οικονομικής ευημερίας των γυναικών. Αυτό συμβαίνει εξαιτίας των διαφωνιών για τις εγγενείς διαφορές ανάμεσα στα βιολογικά φύλα που επέμεναν για πολλά χρόνια ενώ θα έπρεπε να έχουν πάψει.

Το 1985 ένα άρθρο στο περιοδικό Scientific American —“Woman and the Wheel”— ανέδειξε το ερώτημα για το αν θα έπρεπε για λόγους υγείας να επιτρέπεται στις γυναίκες να χρησιμοποιούν μοτοσυκλέτες. Τελικά, το άρθρο συμπέραινε πως η μυϊκή προσπάθεια που απαιτείται για κάτι τέτοιο είναι μεγαλύτερη από αυτή για το χειρισμό μίας ραπτομηχανής. Ο Just Championnière, ένας επιφανής Γάλλος χειρουργός που έγραψε το άρθρο,  απάντησε καταφατικά στο ερώτημα που είχε θέσει αλλά έσπευσε να προσθέσει: “Ακόμα και όταν είναι τέλεια στο χειρισμό της ραπτομηχανής στο σπίτι, πρέπει να θυμάται πως το βιολογικό της φύλο δεν είναι προορισμένο από τη φύση για την βίαιη καταπόνηση των μυών του…Επίσης, ακόμα και όταν μία γυναίκα έχει προετοιμάσει προσεκτικά τον εαυτό της και έχει προπονηθεί για τη δουλειά, η ταχύτητα της δεν πρέπει ποτέ να είναι όπως αυτή ενός ενήλικα άνδρα με πλήρη μυϊκή δύναμη.”

Φυσικά, οι στάσεις του 19ου αιώνα θα μπορούσαν να απορριφθούν ασυζητητί για την αστεία γραφικότητα τους. Παρόλα αυτά καθώς η ετήσια σε βάθος ματιά του Scientific American σε ένα θέμα έντονου ενδιαφέροντος δείχνει ότι οι ενσωματωμένες αντιλήψεις για την κατωτερότητα των γυναικών επιμένουν τον 21ο αιώνα. Αυτή η τάση ισχύει και στις επιστήμες, όπου ορισμένα πεδία δίνουν έμφαση στην πνευματική λαμπρότητα – που εσφαλμένα σχετίζεται με τους λευκούς άνδρες – ως προϋπόθεση για την επιτυχία, μια στάση που απομακρύνει τις προοπτικές των γυναικών στη φυσική και στα μαθηματικά

Από την εποχή που ο Championnière έγραψε για το Scientific American, η κατάσταση των γυναικών έχει βελτιωθεί αναμφισβήτητα. Σε παγκόσμιο επίπεδο, σε φτωχές και πλούσιες χώρες, οι γυναίκες έχουν κάνει μεγάλα βήματα στην εκπαίδευση και στην αναπαραγωγική υγεία και έχουν αναλάβει περισσότερους ρόλους στη λήψη αποφάσεων. Δεν αρκεί όμως. Τα οικονομικά εμπόδια που αποτρέπουν την πρόσβαση των γυναικών στην πρωτεύουσα, σε επαγγέλματα και σε αξιοπρεπείς μισθούς για τις δουλειές που βρίσκουν,  παραμένουν. Επίσης, πρέπει να αφιερωθεί περισσότερη ενέργεια για να διερευνηθεί κατά πόσο οι ασθένειες επηρεάζουν  διαφορετικά τα βιολογικά φύλα –  και για την προσαρμογή ιατρικών θεραπειών για τις ανάγκες των γυναικών. Για την ανάπτυξη ενός αλληλένδετου κόσμου, οι γυναίκες πρέπει να ενδυναμωθούν περισσότερο ώστε να κρατούν τον μισό ουρανό – ένα θέμα που απαιτεί τόση προσοχή όση η κλιματική αλλαγή και ο έλεγχος πυρηνικών όπλων.

Η αλλαγή θα συνεχιστεί μόνον αν τα έγκυρα ιδρύματα παραμείνουν ανοιχτά σε αυτή. Η επίθεση στην υγεία των γυναικών από τους Ρεπουμπλικάνους νομοθέτες στην Ουάσινγκτον αποτελει ένα τρομερό εμπόδιο. Η ευημερία των γυναικών πρέπει να αντιμετωπισθεί ως ένα θέμα που αφορά τον καθένα, ανεξάρτητα από πολιτικές θέσεις. Η νέα επιστήμη για το βιολογικό και κοινωνικό φύλο έχει την προοπτική να βοηθήσει στη διαμόρφωση της δημόσιας αντίληψης και της δημιουργίας πολιτικής για την αναγνώριση αυτής της πραγματικότητας.

Μετάφραση: Πολύχρωμο Σχολείο 2017

Αφιέρωμα του Lifo.gr στο Πολύχρωμο Σχολείο από την συντάκτη Κορίνα Φαρμακόρη

Οι ερωτήσεις απαντήθηκαν από τη Μαρία Πατεράκη, εκπαιδευτικό και μέλος του Πολύχρωμου Σχολείου

Το Πολύχρωμο Σχολείο είναι μια εθελοντική, μη κερδοσκοπική συλλογικότητα επιστημόνων ενάντια στην Ομοφοβία και τρανσφοβία στην εκπαίδευση. Μιλήσαμε μαζι τους. 

Το Πολύχρωμο Σχολείο είναι μια εθελοντική, μη κερδοσκοπική συλλογικότητα επιστημόνων που δημιουργήθηκε το φθινόπωρο του 2009 με αρχική ονομασία «Ομοφοβία και τρανσφοβία στην εκπαίδευση». Στην ομάδα συμμετέχουν άτομα που προέρχονται από τον χώρο της εκπαίδευσης, της ψυχικής υγείας και των κοινωνικών επιστημών και αρχικός σκοπός της ήταν να σπάσει τη σιωπή στον εκπαιδευτικό χώρο και να αναδείξει το θέμα των διακρίσεων γύρω από ζητήματα σεξουαλικού προσανατολισμού, ταυτότητας φύλου και χαρακτηριστικών φύλου. Σήμερα, πλέον, συνεργάζεται με σχετικούς φορείς σε δράσεις όπως η επιμόρφωση εκπαιδευτικών και η παραγωγή εκπαιδευτικού υλικού. Η Μαρία Πατεράκη, εκπαιδευτικός στη Β/θμια εκπαίδευση, μέλος της διαχειριστικής ομάδας του Πολύχρωμου Σχολείου και δημιουργός/διαχειρίστρια της ιστοσελίδας του, απάντησε στις ερωτήσεις του LIFO.gr. 

Continue reading→

Απρίλιος 2017

Το Πολύχρωμο Σχολείο, μια συλλογικότητα  επιστημόνων που ασχολούνται εθελοντικά με ζητήματα φύλου και σεξουαλικότητας στην εκπαίδευση, πραγματοποίησε το φετινό του συνέδριο στις 10 και 11 Μαρτίου με μεγάλη επιτυχία.

Ο τίτλος του συνεδρίου ήταν: «Καλές Πρακτικές για τη διαμόρφωση συμπεριληπτικού σχολικού πλαισίου πάνω σε θέματα σεξουαλικού προσανατολισμού, ταυτότητας φύλου, έκφρασης φύλου και χαρακτηριστικών φύλου».

Η σπουδαιότητα αυτών των ζητημάτων έχει αναγνωριστεί από διεθνείς οργανισμούς. Ειδικότερα, σύμφωνα με την τελευταία έκθεση (Ιαν. 2017) του Εκπαιδευτικού και Πολιτιστικού Οργανισμού των Ηνωμένων Εθνών, «Τα νεαρά άτομα των οποίων ο σεξουαλικός προσανατολισμός, η ταυτότητα φύλου ή η έκφραση φύλου δεν είναι σύμφωνα με τις παραδοσιακές νόρμες που ορίζονται για το φύλο έχουν αυξημένο κίνδυνο να δεχθούν σχολική βία και εκφοβισμό. Αυτό συνιστά σοβαρή παραβίαση του δικαιώματος στην εκπαίδευση και ως ζήτημα έχει παραμεληθεί».

Το Πολύχρωμο Σχολείο εργάζεται πάνω σε αυτά τα θέματα από το 2009, καλύπτοντας οικονομικές ανάγκες και ανάγκες έργου αποκλειστικά από τα μέλη του. Το φετινό συνέδριό μας συνέπεσε χρονικά με τη συζήτηση για τον άξονα των Έμφυλων Ταυτοτήτων της Θεματικής Εβδομάδας του Υπουργείου Παιδείας. Μπορεί η πολιτική του Υπουργείου να άνοιξε επίσημα το διάλογο για το θέμα αυτό στην εκπαίδευση, ανέδειξε όμως και το μείζον ζήτημα της ανάγκης επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών. Επίσης, η πραγματοποίηση σχετικών δράσεων απαιτεί ολιστική προσέγγιση και αυτό διατυπώθηκε σε όλες τις ανακοινώσεις των ΕΛΜΕ, με τις οποίες συμφωνούμε.

Αυτή η χρονική ταύτιση κινητοποίησε φέτος περισσότερο κόσμο εμπλεκόμενο με την εκπαίδευση. Στο συνέδριο παραβρέθηκαν ως σύνεδροι εκπαιδευτικοί από όλες τις βαθμίδες, άτομα από τον ακαδημαϊκό χώρο, από ιδιωτικούς και δημόσιους φορείς και από την εκκλησία.

Οι θεματικές που αναπτύχθηκαν άγγιξαν ζητήματα σχετικά με ομοφοβικά και τρανσφοβικά περιστατικά από τη σχολική ζωή, τις πλάγιες διακρίσεις, τους έμφυλους διαχωρισμούς, τον αποκλεισμό, τις θεωρίες για τα φύλα, τα δικαιώματα των παιδιών και των γονέων, τις καλές πρακτικές για τη διαμόρφωση συμπεριληπτικού σχολείου, υλικό και φορείς για υποστήριξη, τις αντιδράσεις των γονέων στο coming out του παιδιού τους, τις ερωτήσεις των παιδιών, καθώς και απελευθερωτικές θεολογικές προσεγγίσεις.

Κατά γενική ομολογία οι σύνεδροι ανέφεραν ότι συνειδητοποίησαν τις διαστάσεις του ζητήματος, τις οποίες αγνοούσαν, λόγω του κοινωνικού στίγματος, και ότι απαντήθηκαν σημαντικά ερωτήματα τους. Επισημάνθηκε έντονα ότι οι βιωματικές αναφορές λειτουργούν εξαιρετικά διαφωτιστικά και τονίστηκε η ανάγκη για περισσότερες σχετικές επιμορφώσεις και τη δημιουργία ενός μόνιμου δικτύου επικοινωνίας.

Ελπίζουμε ο χώρος της εκπαίδευσης να συνειδητοποιεί όλο και περισσότερο τη σπουδαιότητα αυτών των ζητημάτων και να επιθυμεί τη διαμόρφωση ενός σχολείου συμπεριληπτικού και ασφαλούς για όλα τα παιδιά, να εναντιώνεται σε κάθε προσπάθεια κοινωνικού στιγματισμού και να κοινωνικοποιεί θετικά τις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες που παλιότερα έστελνε στο κοινωνικό περιθώριο.

Η ευρύτερη queer κοινότητα χρειάζεται να σοβαρευτεί όσον αφορά τη μάχη στο πλευρό και υπέρ των intersex ατόμων, γράφει ο Simon Copland.

Στις αρχές Μαρτίου, περισσότεροι από 20 υποστηρικτές των δικαιωμάτων των intersex ανθρώπων από την Αυστραλία και την Αοτεαρόα / Νέα Ζηλανδία, συναντήθηκαν σε μια πρωτοπόρο συνάθροιση στο Ντάρλινγκτον του Σύδνεϋ. Στη συγκέντρωση, συντάχθηκε μια διακήρυξη πολιτικών στόχων για τα intersex πρόσωπα των δύο χωρών, η οποία θα πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπ’ όψιν από queer και αλληλέγγυους.

Η Διακήρυξη του Ντάρλινγκτον περιλαμβάνει πολιτικά αιτήματα που καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα ζητημάτων αιχμής, ανάμεσά τους η περίθαλψη, ο προσδιορισμός του φύλου, ο γάμος και η νομοθεσία ενάντια στις διακρίσεις.

Στον πυρήνα της διακήρυξης, δίνεται έμφαση στη συνεχιζόμενη πρακτική των «διορθωτικών» επεμβάσεων με τις οποίες έρχονται αντιμέτωπα τα intersex άτομα. Ξεκάθαρα απαιτείται η «άμεση απαγόρευση των ιατρικών – περιλαμβανομένων των χειρουργικών και ορμονικών – επεμβάσεων που τροποποιούν τα χαρακτηριστικά του φύλου σε βρέφη και παιδιά χωρίς συναίνεση». Αυτό το αίτημα έρχεται μετά την περίπτωση της Carla από την Αυστραλία κατά τον περασμένο χρόνο, οπότε και το Οικογενειακό Δικαστήριο της Αυστραλίας αποφάσισε πως οι γονείς θα μπορούσαν να εξουσιοδοτήσουν τη στείρωση ενός πεντάχρονου παιδιού, κόντρα στα ιατρικά δεδομένο που δεν υποστήριζαν μια τέτοια απόφαση.

Ένα άλλο σημείο-κλειδί του κειμένου είναι η συνεχιζόμενη πρακτική του θεσμικού προσδιορισμού του φύλου, η οποία εκφράζει μια μορφή «δομικής βίας». Σε αντίθεση με πολλές τωρινές πολιτικές επιδιώξεις, η Διακήρυξη του Ντάρλινγκτον ισχυρίζεται πως «προσπάθειες ταξινόμησης των intersex ατόμων ως τρίτο φύλο, δεν σέβονται την ποικιλότητα και το δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό». Αντίθετα, η Διακήρυξη προτείνει ένα εύρος ενδεχομένως ριζοσπαστικών μέτρων, με τελικό στόχο την εξάλειψη της αναφοράς στο φύλο στα πιστοποιητικά γέννησης και άλλα έγγραφα ταυτοποίησης.

Ενώ αυτήν τη στιγμή υπάρχουν τέτοιες ταξινομήσεις, η διακήρυξη αντιτείνει πως ο προσδιορισμός του φύλου πρέπει να θεωρείται προσωρινός, προσφέροντας τη δυνατότητα στα άτομα να αλλάζουν κατηγορία «μέσα από μια απλή διοικητική πράξη».

Πέρα από αυτά τα δύο σημαντικά σημεία, η Διακήρυξη του Ντάρλινγκτον καταπιάνεται και με άλλα ζητήματα αιχμής, περιλαμβάνοντας τη νομική προστασία από διακρίσεις και βλαπτικές πρακτικές με βάση το φύλο, τις γενετικές διακρίσεις όπως τα υψηλότερα ασφάλιστρα για intersex άτομα, το δικαίωμα όλων των ανθρώπων να παντρεύονται και να δημιουργούν οικογένεια ανεξάρτητα από τα χαρακτηριστικά φύλου, καθώς και μια επίσημη συγγνώμη και αποζημίωση από την πλευρά του κράτους και των ομοσπονδιακών κυβερνήσεων για τη θεραπεία ανθρώπων γεννημένων με ποικιλία χαρακτηριστικών φύλου.

Η Διακήρυξη του Ντάρλινγκτον αποτελεί την πρώτη ολοκληρωμένη πολιτική πλατφόρμα των intersex ατόμων στην Αυστραλία και την Αοτεαρόα / Νέα Ζηλανδία. Με αυτόν τον τρόπο, αποτελεί ένα κομβικό ντοκουμέντο για μια κοινότητα που υφίσταται συνεχείς διακρίσεις και καταπίεση που επιτέλους ξεκίνησαν να τραβούν τη διεθνή προσοχή και δράση.

Συνεπώς, για τους υπόλοιπους από εμάς, το ερώτημα είναι αν θα ακούσουμε. Ενώ τα intersex άτομα προστέθηκαν πριν από καιρό στο ακρωνύμιο της LGBTIQ κοινότητας, οι συζητήσεις γύρω από τα ζητήματα που αντιμετωπίζουν είναι ουσιαστικά ανύπαρκτες, με τα νεαρότερα intersex παιδιά να έρχονται διαρκώς αντιμέτωπα με παρεμβατικές και αχρείαστες ιατρικές πρακτικές. Ταυτόχρονα, διαξιφισμοί γύρω από την κατάταξη με βάση το φύλο συχνά αγνοούν τις φωνές των intersex ατόμων, ιδίως όταν πρόκειται για τις προκλήσεις που προκύπτουν με το νομικό πλαίσιο που προσφέρει το «τρίτο φύλο» ως κατηγορία στα πιστοποιητικά γεννήσεως και άλλα επίσημα έγγραφα.

Αυτή η πραγματικότητα τονίζεται στη Διακήρυξη του Ντάρλινγκτον. Στο κείμενο, διαβάζουμε:

Η Διακήρυξη του Ντάρλινγκτον μας δίνει ένα σαφές πλαίσιο για το τι χρειάζεται να γίνει.

Επαφίεται σε εμάς να το πάρουμε στα σοβαρά.

Μετάφραση για το T-zine.gr
Πέτρος Θεοδωρίδης 

Πηγή: T-zine.gr